۱۳۰۰ دانش‌آموز، کلاس‌های ۴۵ نفره و تنها یک معاون!
تاریخ انتشار: ۱۵ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۸۳۴۲۱۳
خبرگزاری مهر؛ گروه مجله؛ جواد شیخ‌الاسلامی: «شاید باور نکنید ولی سال گذشته در یکی از مدارس مجبور شدیم آبدارخانه را تبدیل به کلاس آموزشی کنیم! برای اینکه بچه‌ها از تحصیل عقب نمانند، آبدارخانه ۶ متری را خالی کردیم و ۲۰ دانش‌آموز را در آن نشاندیم!» اینها را «فخرایی» می‌گوید. تنها معاون دبستان پسرانه‌ای در فاز ۸ پردیس که در دو شیفت صبح و عصر حدود ۱۳۰۰ دانش‌آموز دارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
مشکلات مدرسه شهید سردار همدانی فاز ۸ پردیس، به همین‌جا محدود نمی‌شود؛ بلکه با کمبود معلم و معاون هم روبرو است. این را وقتی می‌فهمم که فخرایی قبول می‌کند چند کلمه‌ای درباره شرایط دبستان شهید همدانی، صحبت کند: «من تازه به فاز ۸ آمده‌ام. پیش از این در فازهای یک، دو، سه و چهار بوده‌ام و از وضعیت مدارس این منطقه اطلاع دارم. مهم‌ترین مشکلی که ما در این مناطق داریم، کمبود مدرسه و کمبود معلم و معاون است. مدرسه در این مناطق کم است و مدارس فعال به ناچار با تعداد دانش‌آموز بسیار بالایی کارشان را شروع کرده‌اند. همین مدرسه شهید همدانی در دو شیفت صبح و عصر، نزدیک ۱۳۰۰ دانش‌آموز دارد. این حجم از دانش‌آموز در یک مدرسه واقعاً زیاد است و کار را سخت می‌کند. ما هم مجبور هستیم هرکسی را که مراجعه می‌کند، ثبت‌نام کنیم!»
دخترم با خودش پتو به مدرسه می‌برد!
چند روزی است که شرایط نابسامان مدارس شهر پردیس به گوشم رسیده است. «قربانی» یکی از دوستانم که تازه به پردیس نقل مکان کرده می‌گفت دخترش را در مدرسه‌ای ثبت نام کرده که هنوز آغاز به کار نکرده است. مسئولان مدرسه هم سردرگم شده‌اند و می‌گویند نمی‌دانند مشکل تا کی حل شود. «صادقی» یکی دیگر از کسانی است که ساکن فاز ۱۱ پردیس است و می‌گوید: «روز اول مهر مدیر مدرسه در گروه اولیا پیام صوتی گذاشت و گفت که دیگر خسته شده و نمی‌تواند ادامه بدهد!» حالا اینجا هستم تا از نزدیک مشکلات دانش‌آموزها و مدرسه‌ها را ببینم. ساعت حدود ۱۰ صبح به دبستان «شهید همدانی» در فاز ۸ پردیس می‌رسم. با اینکه چند ساعتی از شروع کلاس درس گذشته، پدر و مادرها هنوز جلوی مدرسه یا داخل حیاط ایستاده‌اند.
«دلاوری» مادر دو فرزند دانش‌آموز است که از پنج سال پیش در فاز ۸ پردیس زندگی می‌کند: «از وقتی که به پردیس آمده‌ایم با کمبود امکانات فرهنگی و آموزشی روبرو بوده‌ایم. همین امکاناتی هم که وجود دارد آنقدر مشکل دارند که نگوییم بهتر است. کلاس بچه‌ها هم گاهاً تا ۵۰ نفر می‌رسد! حیاط مدرسه را ببینید؛ وقتی هوا سرد و یخبندان می‌شود، بچه‌ها از روی شیب آسفالت لیز می‌خورند و دست و پایشان می‌شکند. به غیر از این، ازدیاد سگ‌ها یکی دیگر از مشکلات این منطقه است. به خصوص الآن که زمستان شده، سگ‌ها اطراف مدرسه پرسه می‌زنند و بچه‌ها اصلاً امنیت ندارند. می‌بینید که پشت مدرسه تپه است و سگ‌ها می‌توانند از آنجا به حیاط مدرسه بیایند.»
به آسفالت‌هایی که نامنظم و ناهم‌سطح روی حیاط مدرسه ریخته شده اشاره می‌کند و درباره وضعیت ایمنی مدرسه می‌گوید: «غیر از اینها به تازگی حیاط مدرسه در چند نقطه فرونشست کرده و آنها را با آسفالت پر کرده‌اند. هم جلوه حیاط را زشت کرده، هم آن را برای بچه‌ها ناایمن کرده است. ترک‌های روی ساختمان مدرسه را ببینید؛ تازه مثلاً اینجا نوساز است! شرایط گرمایشی هم اوضاع بدی دارد. سال گذشته دختر من با خودش پتو به مدرسه می‌برد! امسال هم نگرانیم که اتفاقی برای بچه‌هایمان در مدرسه بیفتد.»
مدرسه ۱۳۰۰ نفره؛ کلاس‌های ۴۵ نفره!
بعد از گفتگو با مادرها، خودم را به دفتر مدیریت می‌رسانم. آقای فخرایی معاون دبستان شهید همدانی، همانطور که صحبت‌های من را می‌شنود سر تکان می‌دهد، برگه‌های آچهار را تا می‌کند، دستگاه کپی را راه می‌اندازد و گاه و بی‌گاه جواب مراجعه‌کنندگان، والدین، دانش‌آموزها و معلم‌ها را می‌دهد. حتی لحظه‌ای نیست که به کاری مشغول نباشد. فخرایی تنها معاون مدرسه شهید سردار همدانی در دو شیفت صبح و عصر است: «هر یک از کلاس‌های ما، ۴۵ نفر به بالا دانش‌آموز دارد. حضور این تعداد دانش‌آموز برای معلم دشوار است؛ روند آموزشی به بچه‌ها را کند می‌کند و برای من که تنها معاون این مدرسه هستم، کار سختی است. تازه در همین شرایطی که ما با کمبود معلم و معاون روبرو هستیم، دو نفر از همکاران‌مان هم دنبال انتقالی به تهران هستند!»
او راه‌حل برطرف کردن کمبود معلم در شهر پردیس را استفاده از نیروهای بومی می‌داند: «خود من ساکن تهران هستم و ۱۲ سال است که هر روز به پردیس می‌آیم و برمی‌گردم. رفت و برگشت روزی سه ساعت از زمانم را می‌گیرد. معلمی که در تهران ساکن است، چرا باید به پردیس بیاید؟ به نظر من برای حل این مشکل باید از نیروهای بومی استفاده کنند. همین الآن معلم‌هایی هستند که با وجود سکونت در پردیس، در تهران تدریس می‌کنند. خودشان هم دوست دارند در پردیس خدمت کنند، ولی مدرسه مبدأ در تهران به آنها اجازه انتقالی نمی‌دهد. چنین وضعیتی سخت است؛ این افراد باید روزی سه ساعت بین تهران و پردیس در رفت و آمد باشند. انرژی آنها را می‌گیرد، وقت آنها را هدر می‌دهد. اگر با وسیله شخصی رفت و آمد کنند هزینه زیادی برایشان دارد اما برای این سه ساعت و رفت و آمد با وسیله شخصی، که دردسر و مشقت بسیار دارد حقوق بیشتری تعلق نمی‌گیرد. تحمل این شرایط کار سختی است و باید فکری برای آن کنند. بنابراین بهترین راه استفاده از نیروهای بومی برای مدارس است.»
مدارس نوسازی که تعطیل‌اند!
مدیریت ۱۳۰۰ دانش‌آموز برای تنها یک معاون کار سختی به نظر می‌رسد؛ آن هم وقتی روزانه سه ساعت در رفت و آمد باشی. معاون مدرسه سردار همدانی درباره وضعیت دیگر مدارس پردیس می‌گوید: «مدارسی سراغ دارم که نه معاون آموزشی دارند، نه اجرایی و نه پرورشی! خود مدیر هم تازه آمده و دست تنهاست. حتی برای مدتی ظهر می‌رفتم یکی دو ساعت به آن مدرسه کمک می‌کردم و دوباره برمی‌گشتم. یعنی غیر از مدرسه خودم در مدرسه هم کار می‌کردم و کمک می‌رساندم. متأسفانه ما اینجا از لحاظ نیروی انسانی به مشکل بزرگی برخورده‌ایم. دانش‌آموز زیاد است؛ اما تعداد مدرسه و معلم و معاون بسیار محدود و اندک.»
تلاش‌هایی برای رفع کمبود مدارس در پردیس صورت گرفته اما شرایط آنطور که باید پیش نرفته، ساکنان این منطقه هنوز از کمبود امکانات آموزشی رنج می‌برند و تعداد اندک مدارس فعال با حداکثر ظرفیت دانش‌آموز کار می‌کنند. چندین مدرسه در فاز ۸ پردیس ساخته شده که احداث آنها به اتمام رسیده، حتی مدیریت آنها انتخاب شده، ولی افتتاح نشده‌اند و کارشان را شروع نکرده‌اند.
«فرزانگان»، «فرهیختگان» و «شایستگان» سه مدرسه‌ای هستند که دقیقاً کنار هم قرار دارند اما خاک می‌خوردند و هر سه تعطیل‌اند. چندین بار در زدن و فریاد زدن هم بی فایده است. بعد از مدتی انتظار نگهبان یکی از مدارس به حیاط می‌آید و از میانه راه خیالم را راحت می‌کند: «مدرسه بسته است». همین و تمام! فرصت نمی‌دهد سوال دیگری را نمی‌دهد و برمی‌گردد.
فخرایی درباره مدارسی که در فاز ۸ ساخته شده‌اند ولی هیچ دانش‌آموزی پذیرش نکرده‌اند، می‌گوید: «همانطور که وضعیت فعلی نشان می‌دهد حتی افتتاح مدارس جدید، بازهم مشکلات پا برجا خواهد بود. چون مشکل نیروی انسانی بسیار جدی است. امسال آموزش و پرورش بعضی همکاران را اجبار کرد دو شیفته تدریس کنند. کاری که انرژی معلم را از بین می‌برد و به کیفیت آموزش صدمه می‌زند. ولی در این شرایط چاره‌ای نیست که معلم‌ها و معاون‌ها، دو شیفته کار کنند.»
هر روز که پسرم به مدرسه می‌رود دلشوره دارم
از دفتر معاونت مدرسه بیرون می‌زنم. چیزی به زنگ آخر مدرسه نمانده، پدر و مادرهایی گوشه‌ای از حیاط به انتظار ایستاده‌اند. مادری دست پسرش را گرفته و ناراحت و عصبانی از مدرسه بیرون می‌رود. خودش را «ارجمند» معرفی می‌کند. عینک شکسته پسرش را نشان می‌دهد و می‌گوید: «هر روز دلشوره دارم در مدرسه برایش اتفاقی بیفتد. ببینید عینکش چه شده! شانس آوردم که صورتش چیزی نشده. وسط زنگ تفریح بچه‌ها هلش داده‌اند و زمین خورده. با این تعداد دانش‌آموز نظارتی روی مدرسه و زنگ‌های تفریح نیست. این تعداد دانش‌آموز باید چهار پنج معاون داشته باشند، ولی فقط یک معاون دارند. اگر برای فرزندان ما اتفاقی بیفتد، چه کسی جواب می‌دهد؟» همین‌طور که حرف می‌زنیم سوار تاکسی اینترنتی می‌شود و می‌گوید: «هر جا که می‌توانید بنویسید و بگویید یک کاری برای مدارس پردیس انجام بدهند.»
یکی از مادرها که از اول صبح گوشه‌ای از حیاط دیده بودمش، وقتی می‌فهمد خبرنگار هستم، نزدیک می‌شود و خودش را «غفوری» معرفی می‌کند. دو فرزند دارد که یکی از آنها در مدرسه شهید همدانی درس می‌خواند: «این مدرسه مشکلات عمرانی و آموزشی زیادی دارد. دیوار بالای مدرسه خیلی خطرناک است و هرکسی می‌تواند از آن داخل شود، یا حتی ممکن است روی سر بچه‌ها خراب شود. بعد از بارها اعتراض، تازه تعمیرش را شروع کرده‌اند.»
می‌خواهد به طبقات دوم و سوم مدرسه برویم تا اوضاع ایمنی پله‌ها و نرده‌های آن از نزدیک نشانم دهد. از چیزی که می‌بینم تعجب می‌کنم؛ فاصله نرده‌ها آنقدر زیاد است که حتی حواسم نباشم، ممکن است خودم هم از میان آنها به پایین پرتاب شوم، چه برسد به بچه‌های دبستانی که نه جثه و وزنی دارند و نه حواس جمعی. این شرایط برای مدرسه‌ای پرجمعیت خطرناک‌تر از خطرناک است. غفوری می‌گوید: «نرده‌های اصلاً مناسب نیستند. بچه‌ها در این سن قدرت تشخیص خطر را ندارند و هر آن ممکن است دو سه طبقه سقوط کنند. چند بار به فرمانداری، آموزش و پرورش و شرکت عمران نامه زده و درباره مشکلات این مدرسه هشدار داده‌ایم ولی متأسفانه هنوز دست به کار نشده‌اند. کاش قبل از اینکه اتفاق تلخی بیفتد کاری کنند.»
بعد سراغ سرویس بهداشتی و آبخوری مدرسه می‌رویم. آنها هم وضع نابسامانی دارند. آبخوری ارتفاع بلندی دارد و حتی یک پله برایش طراحی نشده تا دست بچه‌ها به شیر برسد. بچه‌ها به سختی شیر را باز می‌کنند. همین آبخوری هم سال گذشته بعد از آغاز مدارس ساختش شروع شد.
«اشراف خوبی روی مسائل مدرسه دارید!» تلخ می‌خندد: «جگرگوشه‌هایمان اینجا هستند. هر روز نگران هزار مشکل هستم؛ از سگ‌های ولگرد دور مدرسه بگیرید، تا خیابان اطراف مدرسه که هیچ عابر پیاده و تابلو و علامت هشداری ندارد. از نرده‌های راه‌پله‌هایشان تا فرونشست حیاط مدرسه.»
دوباره رشته کلام را در دست می‌گیرد و از حرفهای جدیدی می‌زند: «زمین چمن مصنوعی را سال گذشته افتتاح کردند، ولی در کمتر از یک سال دیگر قابل استفاده نیست. چرا؟ چون دور آن فنس‌کشی نکرده‌اند. حساب کنید روزی ۱۳۰۰ دانش‌آموز روی این زمین چمن می‌دوند. زمین فوتبالی که برای چمن مصنوعی آن نزدیک صد میلیون تومان هزینه شده، کم کم کارایی‌اش را از دست می‌دهد. پایه‌های دروازه‌های فوتبال در زمین محکم نشده و ممکن است روی سر یکی از بچه‌ها سقوط کند.»
کسی صدای مردم پردیس را می‌شنود؟!
سری به فاز ۱۱ پردیس می‌زنم. ساعت حدود یک ظهر است که داخل مدرسه دخترانه می‌شوم. تازه تعطیل شده و دانش‌آموزان رفته‌اند، اما مدیر مدرسه پشت میز نشسته و تلفنی در حال صحبت با یکی از مدیران آموزش و پرورش است. خانم مدیر به کسی که پشت خط است با گلایه می‌گوید «آقای… ما حداقل شش تا معلم کم داریم. چرا جواب تلفن ما را نمی‌دهید؟ یک هفته است با شما تماس می‌گیرم ولی جواب نمی‌دهید. ما اینجا تبعید شده‌ایم! زندانی شده‌ایم! هیچکس از مشکلات ما خبر ندارد. حالا اینها هیچی؛ تکلیف خانم مولوی چیست؟» لحظاتی به صحبت‌های طرف مقابل گوش می‌دهد، سری تکان می‌دهد و می‌گوید: «آخر با ماهی هفتصد هشتصد هزار تومان، چطور به همکاری که سابقه ۴۴ سال تدریس دارد بگویم بیا و تدریس کن؟»
ماجرا از چیزی که فکر می‌کردم، وخیم‌تر است. مشکل کمبود مدرسه و معلم، نه فقط در فاز ۸ بلکه به شکل شدیدتر در فاز ۱۱ هم وجود دارد. صبر می‌کنم تا تلفن مدیر مدرسه تمام شود و خودم را معرفی می‌کنم. می‌گوید: «همکار ما ۴۴ سال سابقه کار دارد، بچه‌ها هم خیلی به او علاقه دارند، ولی حقوقی که برای این معلم در نظر گرفته‌اند ماهی هفتصد هزار تومان است!» از عددی که می‌شنوم چشم‌هایم چهار تا می‌شود. به امید آنکه اشتباه شنیده باشم ناخودآگاه می‌پرسم: «ماهی هفتصد هزار تومان؟» با تلخند پاسخ می‌دهد «بله! ماهی هفتصد هزار تومان!»
از حقوق خودش می‌پرسم: «خودتان راضی هستید؟» تلخ جواب می‌دهد: «اصلا نگویم بهتر است! آبروریزی است! باورتان نمی‌شود! من ۲۴ ساعته اینجا کار می‌کنم. کار مدیر و معاون و معلم را انجام می‌دهم. آنقدر مشکل داریم که نمی‌دانم چه کار کنم. با اینکه همین حالا کمبود معلم داریم، نمی‌توانیم از ظرفیت معلمی با سابقه استفاده کنیم. حتی در این شرایط بحرانی که یک معلم بازنشسته می‌خواهد به آموزش و پرورش کمک کند، خودشان نمی‌خواهند.»
مولوی، که گَرد چهل سال تدریس بر چهره‌اش نقش بسته، گوشه‌ای از دفتر نشسته و ناامیدانه می‌گوید: «پس چاره‌ای ندارم جز اینکه قید تدریس را بزنم.» مدیر مدرسه غمزده و مستاصل به نظر می‌رسد: «من هم دنبال این هستم که بروم و پشت سرم را نگاه نکنم. واقعاً می‌روم. امسال که کارم را انجام بدهم، دیگر نمی‌مانم؛ ولی حق مردمی که با هزاران وعده و وعید دست زن و بچه‌شان را گرفته‌اند و اینجا آورده‌اند این نیست که با برای تحصیل فرزندان‌شان بیخ گپوش پایتخت با این همه مشکل کوچک و بزرگ دست به گریبان شوند. نمی‌دانم کسی صدای مردم پردیس را نمی‌شنود؟»
کد خبر 5904274منبع: مهر
کلیدواژه: وزارت آموزش و پرورش آغاز سال تحصیلی سال تحصیلی جدید شهرستان پردیس معلم شهر جدید پردیس شهرداری پردیس شورای شهر پردیس آغاز سال تحصیلی جدید صفحه اول روزنامه ها دکه روزنامه صفحه اول روزنامه های استان ها صفحه اول روزنامه های ورزشی صفحه اول روزنامه های اقتصادی عربستان سعودی ورزشگاه آزادی توییتر احسان حدادی تیم ملی جمیله علم الهدی کریم بنزما پرتاب دیسک رژیم صهیونیستی تعداد دانش آموز ۱۳۰۰ دانش آموز فاز ۸ پردیس آموزش و پرورش معلم و معاون شهید همدانی هزار تومان مدرسه شهید کمبود معلم حیاط مدرسه مدیر مدرسه سال گذشته رفت و آمد شده اند سه ساعت نرده ها بچه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۸۳۴۲۱۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
واژه ای به نام سمپاد به گوشتان خورده است ..
اگر در پی قبولی در این مدارس هستید واژه ای به نام سمپاد به گوشتان خورده است . - اخبار بازار -
سمپاد مخفف عبارت “سازمان ملی پرورش استعدادهای درخشان” است همانطور که از اسم این مدارس مشخص است این سازمان سعی دارد که دانش آموزان مستعد و باهوش را در زمینه تحصیلی شناسایی کرده و آموزش دهد این مدارس در دو مقطع متوسطه اول و متوسطه دوم فعالیت دارند در مورد مدارس نمونه دولتی هم باید بگوییم که از لحاظ ساختاری تقریبا چیزی شبیه به مدارس تیزهوشان هستند با اختلافاتی جزئی بطور مثال مدارس نمونه دولتی فقط در متوسطه دوم فعالیت دارند.
مدارس تیزهوشان چه ویژگی هایی دارند؟
1- بهره گیری از مشاوران و معلمان توانمند: با توجه به اینکه مدارس تیزهوشان برای جذب معلمان خود معیارهای سخت تری مد نظر دارند قاعدتا معلمان و مشاورانی که در این مدرسه ها فعالیت می کنن از لحاظ سواد علمی ، نحوه برخورد با دانش آموزان ، استفاده از منابع آموزشی … نسبت به سایر همکاران خود برتری نسبی دارند.
2_ امکانات آموزشی و رفاهی مناسب: شاید بتوان یکی از اساسی ترین تفاوت های مدارس تیزهوشان با سایر مدارس را در امکانات آموزشی و تفریحی مناسب برای دانش آموزان دانست عموما این مدارس دارای امکانات خوبی از قبیل کلاس های هوشمند، آزمایشگاه های مجهز ، واحدهای کامپیوتر ، زمین های ورزشی با کیفیت و… هستند که کمتر در مدارس عادی دیده می شود.
3- برگزاری کلاس کنکور ، المپیاد و فوق برنامه : در بیشتر مدارس تیزهوشان و نمونه دولتی برنامه های آموزشی مدونی برای دانش آموزان تدارک دیده شده است به گونه ای که دانش آموزان مستعد و پرتلاش را به مقاصد تحصیلی خود برساند سالانه دانش آموزان زیادی از این مدارس در رشته و دانشگاه های برند کشور پذیرفته می شوند ضمن اینکه بسیاری از دانش آموزانی که در المپیادهای علمی در سطح کشور و جهانی رتبه می شوند از مدارس تیزهوشان و نمونه دولتی می باشند.
4 _ جو علمی و رقابتی : به جرات می توانم بگویم مهم ترین وجه تمایز این مدارس با سایر مدرسه ها این است که فضای علمی و رقابتی مدرسه خود به خود دانش اموزان را به سمت درس خواندن و تلاش بیشتر سوق می دهد به عنوان یک معلم این عقیده را دارم که دانش آموزان باهوش و پرتلاش هستند که به وجود اینگونه مدارس مثل تیزهوشان معنا می دهند در واقع تمام دانش آموزانی که در این مدارس هستند یک مقصد مشخص دارند ( موفقیت علمی) و همین باعث می شود برنامه علمی با استقبال دانش اموزان مواجه شود و آنها در یک فضا رقابتی تلاش مضاعفی برای رسیدن به اهدافشان داشته باشند.
کلاس های آموزشی تیزهوشان و نمونه دولتی
کلاس تیزهوشان یکی از خدمات گروه آموزشی ماترو (فراست) است که چندین سال در این زمینه تجربه دارند و هر ساله قبولی 100 درصدی در آزمون های نمونه دولتی و تیزهوشان دارند و بهترین تیم تدریس تهران و کرج را برای دانش آموزان ، گرد هم می آورند و با کیفیت ترین تدریس به آن ها ارائه می شود.
کلاس حضوری و آنلاین کنکور :
گروه آموزشی و مشاوره ای ماترو زمانی که متوجه یک خلا آموزشی در سال های نزدیک به کنکور شد، تصمیم گرفت که بهترین کلاس کنکور در کرج را برگزار نماید و دانش آموزان با قیمت های بسیار ارزنده بتوانند در کلاس های کنکور حضوری و آنلاین با بهترین اساتید ایران شرکت نمایند.
مزیت کلاس های کنکور ماترو :
ذخیره شدن کلاس ها (اگر دانش آموز به هر دلیلی نتونه در کلاس شرکت بکنه، کلاس ضبط می شه و بعد کلاس دانش آموز می تونه راحت کلاس ها و جزوه های آن را مشاهده نماید )
مزیت کلاس های آنلاین ، تلف نشدن وقت شما در مسیر های شلوغ است که خود آن ممکن است بیش از یک ساعت از زمان شما را در طول مسیر هدر بدهد و همین یک ساعت ها در طول سال، اگر برای تست زدن صرف شود نتیجه پایانی قطعا بسیار متفاوت خواهد بود.
کلاس ها در محیط ادوب کانکت برگزار می شوند و دانش آموزان هم به صورت صوتی و هم تصویری و هم در چت می توانند با استاد در هنگام تدریس ارتباط داشته باشند
سومین مزیت آن پشتیبانی قوی آن است که 24 ساعته شما را ساپورت می کند و در مشکلات فنی شما را راهنمایی می کند.
مشاوره تحصیلی آنلاین
با توجه به این که بسیاری از دانش آموزان تلفن هوشمند دارند و در شبکه های اجتماعی حضور دارند، دیگر لازم نیست که فرد برای دیدن مشاور به دفتر او برود و کلی هزینه بابت طی مسیر و از همه مهم تر زمانش که در این راه هدر می رود بپردازد
دانش آموز می تواند به راحتی با یک مرکز مشاوره تحصیلی آنلاین ارتباط برقرار کند
و سپس از آن ها درخواست مشاوره آنلاین درسی کند و اصولا این طرح ها یک ماهه هستند یعنی دانش آموز یک ماه یک ماه هزینه مشاوره می پردازد و در کنار خود یک مشاور دارد که او را راهنمایی می کند، نحوه مطالعه دروس را به آن ها یاد می دهد، به او انگیزه می دهد، مشکلاتش را با او مطرح می کند، با برنامه مشاور جلو می رود و برای این که شب ها مجبور است به مشاور گزارش بدهد درس هایش را خوب می خواند و کم کاری نمیکند.
خدماتی که تیم ماترو ارائه می دهد :
برنامه ریزی کاملا شخصی برای دانش آموز که بر اساس برنامه هفتگی مدرسه و کلاس های کمکی که ثبت نام کرده است صورت می گیرد.
گفت و گوی تصویری و تلفنی که به در خواست دانش آموز صورت می گیرد (البته اگر خود دانش آموز بخواهد فقط به صورت ویس و متن هم می توانند در شبکه های اجتماعی با مشاورش گفت و گو کند )
برای اطلاع از این طرح های می توانید با شماره 02633341761 تماس حاصل نمایید. کلاس ها، هم به صورت آنلاین و هم به صورت حضوری در مهرشهر کرج برگزار می شود.
"این مطلب تبلیغاتی است"
امام جمعه بلوک براثر سانحه تصادف درگذشت